هایدروفن هایی که برای گوش سپردن به همهمه های زیر آب به کار گرفته می شوند را می توان برای شنیدن صدای والهای باله دار که گونه ای کمتر شناخته شده در اعماق آب هستند، با فرکانس پایین استفاده کرد.

لرزه شناس دانشگاه واشنگتن سیاتل برای سه سال به مطالعه بر روی این پدیده پرداخت وی هایدروفنهایی را در نزدیکی حفره های گرمابی در بستر اقیانوس قرار داد و با کمک آنها الگوریتمی را به وجود آورد که می توانست صدای والها را ردیابی کرده و از دیگر صداها جدا سازد.

سپس صداها به صورت مجزا شنیده شده و دانشمندان صدای هر یک از والها را به صورت مجزا در میان شبکه ای از حسگرهای زیر دریایی ردیابی کرده و توانستند مسیر والها را زمانی که از فراز این حفره های گرمابی عبور می کردند، تعیین کنند.

محققان حتی توانستند صدای والها را به رفتار و گروه آنها ارتباط دهند و اکنون در نظر دارند با ارتباط دادن این اصوات با اطلاعات به دست آمده در پایگاه های لرزه شناسی منطقه تصویری واضحتر را از فعالیتهای والها ترسیم کنند. 

بر اساس گزارش پاپ ساینس، این مطالعه می تواند نقش پر رنگ دانشهای ترکیبی را در به دست آوردن اطلاعاتی حیاتی از قبیل میزان وقوع زلزله در بخشهای نادیده جهان به اثبات برساند.